Shawna Lee (staflid en oprichter van de Clearwater school) is begonnen met een blog over de rechten die wij kinderen onthouden en ik vond haar introductie zo goed dat ik die hier graag wil delen.
Op 9 April 2015 schrijft Shawna het volgende:
“Overal, overal, zijn kinderen de geminachte mensen van de aarde..” – Toni Morrison
Ongeveer twee weken geleden ontstaken een aantal gebeurtenissen en gedachten een lang smeulende vonk in mijn hoofd. Geheel onverwacht zag ik een manier en voelde ik het verlangen en een vastberadenheid om een documentaire te maken die de manieren waarop kinderen worden gekleineerd, ontmoedigd en machteloos worden gemaakt vast te leggen. De manier waarop we kinderen behandelen raakt ons allemaal.
Generaties kinderen – de kinderen van nu, wij zelf, onze ouders, onze grootouders, onze overgrootouders – zijn routinematig hun fundamentele mensenrechten onthouden, in het bijzonder ons recht tot zelfbeschikking. Dat is niet verrassend, onze cultuur en wij als individuen hebben een gevaarlijk, onvolledig en verward begrip van macht en het gebruik ervan.
Zeventien jaar maak ik deel uit als oprichter en als staflid van een ongelooflijke plek: De Clearwater School in de buurt van Seattle, geïnspireerd door en gemodelleerd naar de Sudbury Valley School in Massachusetts. Mijn ervaring bij Clearwater leerde me dat kinderen complexe emotionele levens hebben, een goed ontwikkeld probleemoplossend en empathisch vermogen, en een diep verlangen hebben naar respect en rechtvaardigheid vergelijkbaar met dat van mijzelf. Ik heb het geluk veel kinderen te kennen die vertrouwd zijn met de macht en verantwoordelijkheid over hun leven, een belangrijk en praktisch vertrouwen dat net zo elementair en essentieel is als ademhalen.
Als onderdeel van Clearwater zag ik ook hoe machteloos de overgrote meerderheid van kinderen is in onze maatschappij in het maken van keuzes over grote en kleine details van hun leven. De quote van Toni Morrison voor deze Blog is gekozen omdat ik zie dat ondanks onze huidige manie om kinderen te beschermen tegen alle gevaar en teleurstelling en ondanks dat wij een vurig pleidooi houden dat kinderen onze toekomst zijn, Morrison gelijk heeft.
Veel volwassenen dwingen, beperken, kleineren, bedreigen, commanderen, korten, manipuleren, intimideren, straffen, kneden, ontmoedigen en vleien routinematig hun kinderen, ook al voelen we ons boos en slecht bejegend als iemand dezelfde technieken gebruikt om invloed op ons gedrag uit te oefenen. Velen houden diepgaand en intens van hun kinderen, maar ze kunnen onbewust en met de beste bedoelingen communiceren met hun kinderen alsof ze objecten van hun behoeften en verlangens zijn, in plaats van gelijkwaardige, unieke en volwaardige mensen.
In deze blog is Shawna van plan om onversaagd te kijken naar de alledaagse onrechtvaardigheden die wijzelf als kind ervaren hebben en die blijven doorgaan en tot op de dag van vandaag kinderen onderdrukken vanwege onze onbewuste of stilzwijgende aanvaarding hiervan. Zij probeert hiermee culturele en persoonlijke blinde vlekken aan het licht te brengen, en is ben blij met je gedachten en inzichten en moedigt je aan om de verhalen die ons zijn verteld over kinderen en die we blijven vertellen in twijfel te trekken..
Ze kijkt uit naar jouw deelname aan deze reis.
Wil je Shawna haar blog verder volgen of deelnemen, ga dan naar The Questing Voice
Heb jij iets geleerd vandaag? 